Eru ekki allir löngu hættir að lesa þetta blogg?? Hélt það, ég líka.

Ég bíð og bíð eftir því að einhver bjóðist til að gera eitthvað í þessari síðu minni. Fegra hana fyrir mig, setja inn kommentin og svona. En ekkert gerist. Skil þetta ekki.

Margt hefur á daga mína drifið síðan síðast. Við héldum jarðarför fyrir Hummuna og það var innilega sorglegt. Samt ein af heilagri stundum sem ég hef upplifað.

Fór síðustu helgi í Laufskálaréttir og skemmti mér konunglega þrátt fyrir slyddu og kulda. Vorum endalaust lengi á leiðinni norður en allt var vel þess virði. Halla og pabbi hennar eiga heiðursmedalíu skilið fyrir gestrisni. Ég vona að ég geti endurgoldið það einhvern tíma með einhverjum hætti.

Það er misgaman að vinna á Fréttablaðinu á þessum umrótatíma. Samt eiginlega meira gaman en leiðinlegt enda allt í uppnámi.

Það er farið að dimma fyrr á kvöldin sem er sorglegt. Ég er byrjuð að læra að syngja sem er gleðilegt.
Posted 15:33 by Sólveig

Klukkan er sjö. Ég sit í vinnunni í hestafötum að bjarga einhverju sem ekki er hægt að bjarga í augnablikinu. Ég á von á gestum í mat klukkan átta. Ég er orðin pínu pirruð.
Verð að redda klaka á leiðinni í heim í fordrykkinn góða.
Vantar reyndar glös til að blanda hann í en það hlýtur að reddast ikke?

Aumingja Humman. Ég á eftir að sakna hennar.
Posted 19:01 by Sólveig

Á maður ekki bara að hætta að ljúga að sjálfum sér og öðrum og viðurkenna að maður sé hættur að blogga... Þetta er náttlega bara pitiful. EN það er svo notalegt að lifa í lygi þannig að ég set nokkrar línur á blað til að mér líði betur næstu daga.

Ástæða bloggsins í dag er sú að ég á að vera að skrifa eitthvað allt annað. Er að skrifa niður viðtal sem ég tók fyrir löngu síðan og á að skila núna á næstu dögum. Auðvitað er ég með allt á hælum mér varðandi þessa grein eins og ávallt þegar ég er að vinna að þessum lausaleiksgreinum fyrir Hesta.

Hvenig stendur á því að ég get skrifað nokkur viðtöl á einum degi í vinnunni en það tekur mig margar vikur að klára eitt viðtal heima hjá mér... Svarið er LETI.
Posted 16:32 by Sólveig