Þá er það mánaðarleg bloggfærsla.
Ég er á milli vinnustöðva í vinnunni. Er að fara úr einni deild í aðra. Svolítið skrítið að hafa ekkert plan. Vera hálf utangátta, vera ekki undir pressu að skila af sér...

Annars er ég laus við þá hækjubræður en haltra þess í stað milli staða.

Fór í brilliant bústaðaferð um helgina. Brekkuskógur klikkar ekki sérstaklega í góðum félagsskap. Ferðafélagar voru, Óli, Sverrir, Eddi, Halla og ég. Þetta var nokkuð söguleg ferð þar sem þetta var í fyrsta sinn sem karlmenn voru fleiri en konur. Prumpubrandarar voru samt ekki yfirþyrmandi en Eddi og Sverrir lögðust pínu lágt í soranum, rjómanum og banananum.
Posted 13:08 by Sólveig

Sylvía Nótt hefur látið ljós sitt skína innan sem utan reglurammans. Ég hef ekki gert upp við mig hvort mér þyki lagið gott og hvort það hafi haft einhver áhrif á mig að hafa hlustað á lagið svona tuttugu sinnum síðan það lak á netið (stjúpdóttirin er fanatískur aðdáandi).

Hins vegar fannst mér Sylvía og félagar komast alveg ágætlega frá sjóinu á laugardag og fór að velta fyrir mér hvort ekki væri tími tilkominn að púlla Pál Óskar aftur í Júgóvisioninu því við vinnum hvort eð er aldrei. Koma bara og vekja athygli með vitleysisgangi í þetta skiptið?

Ég sveiflast á milli þess að þykja það frábær hugmynd og alveg ómöguleg. Ég meina hvað á fólk eftir að halda um okkur??? Who cares? segir hin hliðin á mér, held ég sú sem litli rauði karlinn með heygaffalinn situr á.

Talandi um það, ætli djöfullinn sé bóndi? Af hverju er hann alltaf með þennan heygaffal? og er hann alltaf að koma úr fjárhúsunum þegar næst af honum mynd?

Tilkoma þessara sjaldséðu hugrenninga minna á þessari síðu má rekja til þess að ég sit í vinnunni og hef ekkert að gera. Orðin þreytt á að spyrja hvað ég eigi að gera næst og fór í sjálfskipaða pásu því það virðist enginn pæla í því hvort ég sé að vinna eða ekki. Anyways, búin að vera bara dugleg hingað til og finnst ég eiga skilið að fara bara heim, slaka á og glápa á skjáinn.
Posted 19:57 by Sólveig

Hef svo sem ekki mikið að segja. Er að fara í jarðarför á eftir, er mjög í vafa hvort sé viðeigandi að vera í hvítri kápu, en það er eina fína flíkin sem ég á. Kannski sé líka óviðeigandi að þetta sé hugsunin sem sé manni efst í huga við þessar aðstæður.

Hef verið að drepast í bakinu. Líklega eru þeir hækjubræður farnir að hafa þessi áhrif á mig. Vona að nýja fína rúmið sem ég keypti í gær og fæ afhent í kvöld muni laga þetta. Það og fína rafmagnshitateppið sem Óli fjárfesti í ekki alls fyrir löngu og hefur komið sér vel fyrir marga.

Er innilega löt í vinnunni eitthvað. Er að skrifa um afskaplega óspennandi hlut og það drepur allt sem heitir metnaður. Kannski er bara ekki nóg að gera.. hver veit.
Posted 10:40 by Sólveig

Þetta eru meiri lætin núna. Maður er allavega feginn að starfa á ská fyrir neðan þetta blað en ekki á því. Þá getur maður verið yndislega skynheilagur og sagt: hvað voru mennirnir að hugsa.

Ég hef mínar skoðanir á þessu máli en nenni ekki að reifa þær enda fær málið ófáar mínútur í loftinu og þjóðfélagsumræðunni um þessar mundir.

Veðrið er að gera mig brjálaða. Vill það ekki bara ákveða hvort það eigi að vera kalt með snjó eða hlýtt með rigningu? Þetta slabb er banalt fyrir þá hækjubræður.

Er með endalaust samviskubit yfir að vera með gest heima hjá mér en hanga sjálf í vinnunni. Á sama tíma er ég með samviskubit yfir að vera ekki allan daginn í vinnunni og finnst eins og ég sé að nota hækjurnar sem ólögmæta afsökun þó engum öðrum finnist það.

Lífið er svo öfugsnúið.
Posted 15:54 by Sólveig

Þeir hækjubræður eru ekki á förum á næstunni tjáði mér læknirinn í gær. Eftir fjórar vikur má ég koma til hans aftur og þá fæ ég kannski að fara að setja smá þunga á fótinn. Þangað til er einfættnin sem blívar. Ég er þó komin upp á lagið með að fara niður stigann heima, tek tvær tröppur í einu. Hins vegar er alltaf jafn frústrerandi að hoppa upp á við, eitt þrep í einu. Garg

Ætla að fara í vinnuna á morgun í fyrsta sinn í rúmar tvær vikur. Verður örugglega svoldið skrítið. Hlakka nú reyndar ekki beint til þess að vera á hækjum í vinnunni í heilan mánuð.

Annars hlakka ég nú samt til áramótanna. Verður fullt af fólki í mat hjá ma og pa og svo áramótakokteill í Hraunbænum. Vona að sem flestir sjái sér fært að mæta þó maður viti reyndar að áramótin sé versti tíminn til að koma sér á milli staða í leigubíl.
Posted 16:07 by Sólveig

Og það eru að koma jól. Barasta á morgun. Fékk skemmtilega Þorláksheimsókn. Erla hafði boðað sig í heimsókn en þegar til kom mætti þarna hver snillingurinn á fætur öðrum, þó ekki á öðrum fæti eins og ég, ho ho.
Eddi, Erla, Kristín, Hrefna, Lulla og Þorgerður að ógleymdum Þóri sem mætti síðhærður bóhem frá Madríd. Yndislegt að hitta þau öll svona óvænt.

Ég er orðin nett pirruð á aðstoðarþörfinni. Ég kemst hvorki lönd né strönd nema að einhver sé með í fylgd og skutli mér hingað og þangað. Ég fæ ekki hugdettu um að gera eitthvað og læt undan henni. Ég er næstum orðin eins og Þjóðverjar sem skipuleggja allt fram í tímann. Ble

EN jólin eru að koma. Við ætlum að halda þau heima og gæða okkur á rjúpu og jólabúðing. Gerði nokkuð góðan tilraunabúðing um helgina og treysti mér fullkomlega til að enduraka leikinn enda eru engin jól án búðings.

GLEÐILEG JÓL TIL ALLRA NÆR OG FJÆR. SJÁUMST Í ÁRAMÓTAKOKTEIL.
Posted 18:31 by Sólveig

Svo margt að gera. Allur heimsins tími til að gera það. En samt er það ekki hægt. Ég er pirruð með meiru og get mér til að pirringurinn fari stigvaxandi eftir því sem mér líður betur á líkama og sál.

En annars hef ég það alveg ágætt. Bý að því að Óli er líka heima þessa dagana til að jafna sig í fætinum sem er með skrautlegasta móti. Hef aldrei séð jafn djúpan fjólubláan lit á nokkrum manni. En síðan er það harkan sex í næstu viku þegar ég þarf að fara að gera allt sjálf, aumingja ég ;)

Mér virðist samt sem áður batinn ganga betur núna en á síðast ári enda fóturinn ekki nærri jafn bólginn og þá.

Jæja, ætla að mana mig upp í að fara í sturtu. Það verður gott þegar það er búið þó vont sé meðan á því stendur.
Posted 12:48 by Sólveig

Hvað skal segja.
Ja, með sanni skal segja að ég mun með gleði taka við formennsku í óheppnifélaginu sem verður stofnað á næstunni. Ég trúi ekki að ég muni annað árið í röð eyða jólunum á hækjum á einum fæti. Hversu óraunhæft, ótrúlegt, ömurlegt, sorglegt og hlægilegt er það.

Fyrir þá sem ekki hafa þegar frétt af mínum nýlegustu óförum kemur sagan:
Ég, Óli og stelpurnar vorum á leið á Selfoss um miðjan dag á laugardag en við Óli ætluðum á jólahlaðborð um kvöldið og stelpurnar ætluðu að gista hjá ömmu og afa.
Ég settist undir stýrið á nýja fína Kia Sorento jeppanum og lagði af stað yfir heiðina. Allt var í sómanum þangað til við komum að Þórustöðum. Þar var bíll stopp til að beygja niður að bænum og nokkrir aðrir bíla fyrir aftan hann. Allt í einu skýst jeppi út úr röðinni um tuttugu metra fyrir framan okkur og ekki nokkur möguleiki á að gera nokkuð til að afstýra árekstri.
Til að gera langa sögu stutta þá er í lagi með stelpurnar og Óla fyrir utan nokkra marbletti og almennt sjokk. Ég steig svo rækilega fast á bremsuna þegar bílarnir rákust saman að sköflungurinn hrökk í sundur.
En nú líður mér ágætlega, ligg heima með fótinn upp í loft og horfi á tvið.
Hilsen
Posted 14:44 by Sólveig

Þegar ég ætlaði að fara að fetta fingur út í það að vinkona mín Íris Ellenberger væri ekki með bloggsíðuna mína inná tenglalistanum sínum vaknaði ég af illum draumi.
Til hvers ætti síðan að vera þar ef ekkert nýtt er þaðan að frétta? Það má með sanni segja að ég hafi verið mikið ódugleg í bloggskrifum undanfarið og er skömm að. Er það nú stefna mín að bæta mig á því sviði.

Annars er gott að frétta af mér. Ég á nýjan jeppa, ætla að elda jólamatinn heima, bæði rjúpur og jólabúðing. Sjáum til hvernig það fer.
Einn dagur í jólafrí, glatað, gestir á nýju ára, gaman gaman.

Fór á tónleika með Hrefnu um daginn að hluta á Árstíðirnar eftir Vivaldi. Það var heilmikið gaman að heyra live það sem maður hefur hlustað á þúsund sinnum á diski. Greip mig stundum að pirra mig á því að eitthvað væri ekki alveg eins og diskinum. Tónleikarnir enduðu á furðulegan máta á sígauna balkantónlist með hljómsveitinni Barduka, ekki Bar dúkkan eins og sumir halda að hún heiti. Var bara bráðskemmtilegt kvöld.

Fór á uppskeruhátíð Fáks í gær. Alveg ágætur matur og nokkuð gaman. Héldum síðan á Sálarball á NASA. Það var heldur slappt enda margmennið þvílíkt. Það hljóta að vera einhver takmörk fyrir því hve mörgum er hleypt inn á staðinn í einu. Mér leið eins og á skólaballi þegar ég var að troða mér í fatahengið.

Fór og lét taka skrúfur og járnarusl úr fætinum mínum á dögunum. Var ótrúlega fljót að ná mér og nokkuð hissa á hve miklu munar að vera ekki með þetta í löppinni. Líður bara miklu betur núna. Fékk að eiga járnið í poka ;)

Og senn koma jólin. Ég er í miklu meira jólastuði en nokkurn tíma áður. Búin að setja jólagardínur og kaupa jóladúk. Hengja jólaljós á svalirnar og í gluggann í stofunni. Meira að segja búin að gera aðventukranslíki.
Posted 20:43 by Sólveig

Veruleikaþættir, veruleikafyrring. Eiga Rob og Amber skilið að vinna aðra milljón?
ædóntnó, það eina sem ég veit að ég er algerlega húkkt á þessa blessuðu þætti. Mánudagar eru Survivor, þriðjudagar Amazing Race. miðvikudagar antm, fimmtudagar House, föstudagar Idol.
Sjúkt líferni, sjúkt sjúkt sjúkt.

Hef heitið mér því að eiga tvö sjónvarpslaus kvöld í viku. Gera eitthvað annað. fara í sund, göngutúr.. gera hið ótrúlega og hitta vini!?!?! Hér með gefst öllum vinum leyfi til að hringja í mig og draga mig út úr húsi.

Og já, keypti mér bíl um daginn. jeppa, flottan, dáldið dýran en ekki fok, keypti líka jólaskraut í Ikea, langar í æðislega fínan bol í Oasis sem kostar allt of mikið. Langar í jólabústað en þetta eru atvinnurekandajól og því margir sem ekki vilja eða geta komist.

Posted 23:36 by Sólveig

Týpískt

Maður bíður alla vikuna eftir því að fá frí á mánudegi. Það er svo fínt til að útrétta og svona. Geta gert eitthvað á meðan allir aðrir eru í vinnunni. Svo kemur að deginum og þá hefur maður nákvæmlega ekkert að gera. Heimilið er aldrei þessu vant ekki skítugt, jú ég gæti þvegið eins og tvær þvottavélar en það tekur enga stund. Jú ég gæti farið í göngutúr með fíflið... og ég hugsa að ég geri það. Tek Védísi með mér þar sem hún er í fríi líka og hefur gott af því að vera slitin frá tölvunni og anda að sér frísku lofti.
Posted 10:24 by Sólveig

Eru ekki allir löngu hættir að lesa þetta blogg?? Hélt það, ég líka.

Ég bíð og bíð eftir því að einhver bjóðist til að gera eitthvað í þessari síðu minni. Fegra hana fyrir mig, setja inn kommentin og svona. En ekkert gerist. Skil þetta ekki.

Margt hefur á daga mína drifið síðan síðast. Við héldum jarðarför fyrir Hummuna og það var innilega sorglegt. Samt ein af heilagri stundum sem ég hef upplifað.

Fór síðustu helgi í Laufskálaréttir og skemmti mér konunglega þrátt fyrir slyddu og kulda. Vorum endalaust lengi á leiðinni norður en allt var vel þess virði. Halla og pabbi hennar eiga heiðursmedalíu skilið fyrir gestrisni. Ég vona að ég geti endurgoldið það einhvern tíma með einhverjum hætti.

Það er misgaman að vinna á Fréttablaðinu á þessum umrótatíma. Samt eiginlega meira gaman en leiðinlegt enda allt í uppnámi.

Það er farið að dimma fyrr á kvöldin sem er sorglegt. Ég er byrjuð að læra að syngja sem er gleðilegt.
Posted 15:33 by Sólveig